دلم می ترسد از جایی که دنیایش خدا دارد
کلیسا، معبد و مسجد، نجف یا کربلا دارد
مسلمان زاده ای هندو نماز شکرمی خواند
همانجایی که عزرائیل به درگاهش دعا دارد
ونقشِ قتل بودایی به دست کاهن مصری
به دیواری که در مشرق هزاران مدعا دارد
دلم می ترسد ازجایی پراز مغهای ساسانی
از آیینی که دنیایش پر ازآتش سرا دارد
وترسی زیر یک چادر به نام جرم آزادی
هزاران سال اجباری به نذری که ادا دارد
دلم می ترسد ازسالی پراز تقویمِ بی جمعه
از اثباتی که انکارش مجازات وبلا دارد
به نام هر چه می باید و کامِ هرکه می آید
دلم می ترسد ازچاهی که دیدارش شفا دارد
کیانی مه
