بجای نقش قالی بر سر دار
سر یاران به بالا رفته اینبار
تکیده سرب داغ ودرد میهن
درون سینه هاشان تنگ دیوار
دریده گرگ خونخواری، گلوشان
فرو افتاده از سر، آرزوشان
به هر کاشانه ای داغی نشاندند
چه برما می کنند ،این دین فروشان
که باورمی کند این روزگاران
زمین پوشیده شد از خون یاران
دگر این خانه را ایرانسرا نیست
دگر نامی نماند از سربداران
ندیده کس چنین مستی ز جلاد
ندارد اینچنین جوری کسی یاد
اگرچون لاله ای خود رو برویی
چو فردا می رسد،سر داده بر باد
اگرما را دگر شوری به سر نیست
درفش کاویان بر بام ودر نیست
اگراینگونه خاری برگزیدیم
همان بهترکه ایران را دگر نیست
کیانی مِه
درودکیانی مِه
این سروده را به همه هم میهنانی که در راه آزادی کشورشان چوبه دار را در آغوش گرفتند ، پیش کش میکنم.
شاد وسربلند باشید
