رها كن خود ازاين زنجير، بسوزان كاخ كافر را
بخشكان ريشه جهل و برويان ماه آذر را
دوباره سال را نوكن، ولي اينبار با آذر
قلم را سبزجوهر كن، خبرده يار وياور را
بگو ايران چو ويران گشت، بدست كينِ اهريمن
همه ياران بر دار و، نگه كن اشك مادر را
تهی کن سینه ازبغضت، توبشکن این سکوتِ سرد
كه اكنون ماه پيروزيست، تو بنشان تخم باور را
كه اكنون رزم را بايد، خموشي رسمِ شيران نيست
دومشتت را گره كن تا ببيني نورِ خاور را
به نور ايزدي شايد رهايي يابد اين ميهن
رها كن خود از اين عصيان، بكوبان مشتِ آخر را
کیانی مِه
درود
در ماه آذر هستيم و به پيشواز روز دانشجو مي رويم، روز دانشجو هميشه براي من يادآور يك وا‍ژه بوده و هست: فرياد
فريادي كه هميشه زده شده و هميشه بي پاسخ مانده است ...
فريادي كه دانشجو براي ستاندن حق در برابر جور و ستم سر داده و مي دهد....
فريا را بايد سر داد واينبار استوارتر و رساتر از پيشين!
براي من كه بغض را با چامه فرياد ميزنم اينار 16 آذربهانه اي بود تا يادآوري شود ما را كه حق دادني نيست بلكه گرفتنيست.
شاد و سربلند باشيد
