دیریست چومستیم زخونی که شراب است

تا هست در این شهر جوانی به سر دار

در سفره ما،خون همان کاسه آب است

نوش است اگر جرعه ای از خون جوانان

دیریست چومستیم زخونی که شراب است

گر مست و خمارند ازاین باده خونین

ساقی بده جامی، که چون شهر خراب است

پرکن دوسه پیمانه دگر جام زجانی

لبریزکن این جام،تهی از میِ ناب است

بی باده نیفتد دگر از دار، جوانی

ساقی به سلامت،همه شهر بخواب است

بی خود شده ازمستی ودامانِ خرابات

چون کهنه شرابی که ناخورده ثواب است

هردم می از این جان بگیرید که شاید

مستانه نمردن در این شهر سراب است

کیانی مِه

سوم خرداد

درود

امروز سوم خردا، روز بازپسگیری خرمشهر از سربازان عراقی است،برای همه  ایرانیها این روز نمادیست از میهن پرستی و ایستادگی.

درباره سوم خرداد بسیار گفته شده وگفتند که چگونه جوانهای ایرانی با کمترین جنگ افزار در برابر سپاه عراق ایستادگی کردند،ولی نکته ای در باره این ایستادگی و چراهایی که مایه شد تا این ایستادگی روی بدهد پدیدار میشود و آنهم روح میهن پرستی جوان ها بود،جوانانی که دست پرورده جمهوری اسلامی نبودند و در زمان پهلوی دوم پروش یافتند،واگر چیزی از میهن پرستی یاد گرفتند  با آموزه ها و رشد ملی گرایی در آن حکومت بود،اگر کمی به ایران کنونی بنگریم می بینیم که در دهه پیشین،ملی گرایی و میهن پرستی از پیکره کشور و مردمش رخت بر بسته و نه تنها هیچ کوششی برای گسترش میهن پرستی نشد،چنانکه میهن پرستی نیز در زیر بیشترین تازشها جای گرفت.

به هر روی،آن جوانان مایه شدند تا مرزهای کشور بیش از این دچار آسیب نشود و ایران همچنان استوار و پایدار بماند.

درود میفرستم بر همه جانباختگان در راه میهن که ارزش میهن را والاترین جایگاه می پنداشتند،هرچند که صدها انگ به آنها بستند و سخنها از اسلامگرایی،دفاع از اسلام،کشته شدن در راه رهبری و... به میان آمد،ولی آنچه که بر همگان پیداست این است که اگر نبود نام ایران هیچ کدام از این فاکتورها گزینه خوبی برای پاسداری از مرزهای کشور نمی شد.

شاد و سربلند باشید

بن بست آزادی

کوچه ای بود وهنوز

کوچه ای هست و ولی

کوچه ای نیست به فرداشاید

که به بن بست کشانم ته بی پایانش

ونشانی تازه، رخت دیوار کنم

جوهرش خون جوانی ناکام

وبه اندازه یک سطرقلم بی تاریخ

بنویسم بن بست...

کوچه آزادی...

دوسه نقطه سرخط. 

(کیانی مِه)

مندیر بهار

درود

این روزها که مرگ در پیله می انجامد و پروانه به خفتن خو میکند،مندیر بهار ماندن نشانه ای از زندگیست که شاید در دوباره گی بودن پرورده شود،سالها در تب وتاب افراشتن درفشی کهنه بر پیکره این خاک نشسته ایم ،تا گونه ای نو از جوانهای همیشه سبز رویش کنند و رخت دلمردگی را از پهنه این جهاندل بزدایند،حال اینکه هر روز، تبر این ضحاک پیشه گان برنده ترو دهشتناک تر می کوباند این تنِ دلخسته  فرزندان مرز وبوم را.

این روزها که هر دم سازتازه ای کوک میشود تا مار ا به آن "برقصانند" تنها سازی که برجان می نشیند، آهنگ سوزناک دل است و بس .هرگوشه ای از این خاک که گام می نهی، دردی،همه هستی مردم را فراگرفته است که درمانش را سکوت دانسته اند.

شاید برای جوانی چون من که همیشه در تکاپوی گرفتن"حق"خویشتن از نامردمانی بودم که تاریکی را برایم به ارمغان آوردند،این روزها، خموشی دردناک ترین واژه در میان دردواژه های روزمره ام باشد،و سخن ازبی وزنی درترازوی این" ناعدالتی" سخنی به گزاف خواهد بود که جز از دلچرکینان وخارپیشگان برنیاید.

همیشه در این اندیشه بودم که به پایان رسیدن،همیشه یک پاسخ  و یک راه گذرخواهد بود برای پرسشهایی که هیچگاه سایه خود را از دیوار زندگی بر نخواهد داشت،وگاه برای من این پایان و رسیدن به آن، دل پریشانی میشودتا شاید با آن بر ناداشته های خویش چیره شوم وباور کنم آنچه که برای من بود،تا همیشه به تاراج رفته است و از این پس هیچ مرا نیست مگر مرگ....

شادو سربلند باشید

کارگر زاده

درود

یازدهم اردیبهشت روز کارگر بود، وبرای چون منی که خود کارگر زاده هستم این روز بسیار با ارزش است.

این باورازهیچکدامِ ما دور نیست که کارگران در پیشآهنگی حق کشی بدست سردمداران "حکومت "بود ه اند و همیشه در زیر تازش و ستم سردمداران جمهوری اسلامی جای گرفته اند.

برای خود من ،نمونه های بسیاری از این ستم در زندگی رخ داده که رنج و درد آن هنوز هم بر جا ن وپیکره ام برجای مانده وهیچگاه از یادم نخواهم رفت.

 ولی همانگونه که کارگران در پیشاهنگی و زیر تازش ستم بوده اند ،همچنان هم در پیشاهنگی و ایستادگی در برابر ستم برخاسته از خودکامگی این دیوپیشگان هستند وهمچنان هم خاهند بود،وبی گمان این چرخه به فرزندان آنها نیز خاهد رسید ،تا سر خم نکردن در برابر زور را بخوبی بیاموزند،آنگونه که همیشه کوشش کرده ام من نیز اینچنین باشم.

به امید سرافرازی همه کارگران رنج دیده کشور

شاد و سربلند باشید