درود
یکسال گذشت ویکسال گذشتیم ویکسال گذر کردیم و باز دوستانی ازما گذشتند وروزگاررا به روزمرگی گذراندند،چه می شود ما را که در این بن بست تاریکی در اندیشه کورسویی ازروشنایی باشیم و اکنون را رها کرده و به آینده بنگریم.
چه می شود دوستانی را که خویشتن را فروخته و هزینه گردآوری آبرو کرده اند.
چه شده است گرامیانی را که شباهنگام دلتنگ پرواز می شدند و روزها بال و پر یاران را می شکستند و باز دوبارگی می شد این چرخه نامردی.
کجای این کره خاکی راشهاب سنگی آماج ،جای گرفته است وشکافی پدید آورده تا شاید مرا فرورفتن درآن شکاف باید،ولی هربار آوایی میشنوم از جیک حیک گنجشککی باران تکیده برروی درختی که تنها به امید زنده است و مرا یاد آور می شود که پرواز را به یاد بسپار،زیرا که پرنده مردنیست
هنگام بسیاری بود که ننوشته بودم کوشش می کردم خالی از بریدگی سخن بگویم،ولی نشد که نشد...
دیروز 22 خرداد بود و سالگرد شور آفرینی مردم مبارز ایران، 22 خرداد برای ایرانیان آزادی خواه یک پیروزی بود ،یک پیروزی شگرف و ارزشمند.
یاد روزهای خوشیی که بوی ازادی هوای کشور بزرگمان را در بر گرفته بود گرامی باد.
شاد و سربلند باشید
