درود
درکشوری که حکومتش برپایه یک صحنه سازی وسناریوی از پیش تعیین شده برسرکاراست ومردمش نقش سیاهی لشگر دارند،مسعود ده نمکی ها فیلمساز میشوند ورامین پرچمی و پگاه آهنگرانی زندانی سیاسی.
درکشوری که حکومتش برپایه یک صحنه سازی وسناریوی از پیش تعیین شده برسرکاراست ومردمش نقش سیاهی لشگر دارند،مسعود ده نمکی ها فیلمساز میشوند ورامین پرچمی و پگاه آهنگرانی زندانی سیاسی.
درکشوری که انتخاباتش،فیلمنامه ای درام است که ازلابلای درزهای دیواربیت رهبری نوشته شده وتفنگ به دستان صحنه گردانی میکنند، پناهی ها ناچارخانه نشینی میشوند و رویای دوباره ساختن در سر می پروراند.
دوباره فیلمی تازه بر پرده زندگی مردم به نام انتخابات نمایش داده میشود،سناریو همان سناریو است،لوکیشن همان لوکیشن است تنهابازیگران عوض میشوند،دکور صحنه آراسته ترمیشود،کارگردان هنوزکاربلد است وکمبود سیاهی لشگر نداریم .
اینروزها کسی فیلم اکشن دوست ندارد،ژاندرفیلم اینبارکمدی خواهد بود،نه ندایی درکار است که ازگلویش خون پمپاژ شودونه سهرابی که پیشانی بند سبزش سوژه عکسهای خبری شود.
برخلاف چند سال پیش کسی برای تماشای فیلم هزینه ای پرداخت نخواهدکرد،همه دوربینها ساخت داخل کشورهست ودست بیگانه از این پروژه کوتاه خواهد بود، ولی فیلم را همه دنیا نظاره خواهند کرد.
درپایان سوتی زده میشود،شیشه ای شکسته میشود،تحریم میکنیم،تشویق میکنند،یادبودمیگیریم،تجلیل میکنند،ودوباره درانتظاراکران دیگری خواهیم بودشاید که بگزرد این روزگار تلخ تراززهر.
پاینده ایران، پاینده ایرانی
کیانی مِه
